Ik ben hier in 2016 net komen wonen, als er wordt aangebeld. ‘Hallo. Ik val met de deur in huis, maar wil je containeradoptant worden?’ Ik lach en wijs op de verhuisdozen. ‘Nu even niet, maar die betrokkenheid spreekt me wel aan!’
Als nieuwkomer in de buurt ben ik aan het revalideren en wandel in de stille uren in het Rembrandtpark. Je bent een stille, zei mijn opa altijd hartelijk, maar van de natuur gaat mijn hart sneller kloppen. Ik deel graag de schoonheid en verwondering die ik ervaar!
Op een middag kom ik langs het groenspreekuur in Buurtkamer Corantijn. Ik raak in gesprek met Catherina en Theo over de tientallen ideeen van bewoners. Het ligt stil, vertellen ze. En als we de ideeen eens integraal en vanuit de transities bekijken, vraag ik. En zo start in 2017 een heel stille, integere verkenning van (de mate van) een gedeelde wens voor een sociale, groene, gezonde buurt voor ons en onze kleinkinderen.
Hoe willen we samenleven, oud worden of hoe willen we onze woningen en de lokale natuur ontwikkelen, achterlaten of doorgeven aan de kinderen. Hoe willen we bijdragen aan het veranderen van vervoers- en consumptiepatronen? Welke rol speelt een lokale economie?
De verkenning leidt tot steeds meer gesprekken en samenwerking. De wensen van ca. 200 buurtbewoners worden samengevat in een inspiratieboekje. Het schetst een blauwdruk voor de manier waarop de buurt zich kan ontwikkelen, door onze inzet en in samenwerking met partners en overheden.
Daarom ben ik ben straatambassadeur van het Surinameplein en actief in de werkgroep natuur- en klimaatvriendelijke tuinen.
In mijn werkzame leven ben ik kunst- en cultuurhistorica, coach en trainer op het raakvlak tussen vrede, natuur, cultuur en identiteit.